3x10 - The Devil's Share » Zakończone Seriale » Person of Interest • seriale forumtv.pl

---

- co za genialny odcinek! Person of Interest ma od czasu do czasu zapychacze i nudne odcinki, ale jak chcę to tworzy niezapomniane epizody, o których myśli się i wspomina je na długo po obejrzeniu. Ostatnim takim odcinkiem był ten z pierwszym pojawieniem się Shaw. I tutaj było równie ekscytująco. Po ostatnim odcinku stawka podskoczyła do góry, a gra była niesamowicie ekscytująca i trzymająca w napięcie. Już po pierwszych czterech minutach gdzie przygrywał utwór Hurt Johnnego Casha i ani słowo nie zostało wypowiedziane było wiadome, że ten odcinek będzie wspaniały. Tak też się stało. Wszystko zagrało idealnie i absolutnie nie ma się do czego przyczepić, a mocne strony serialu śnią jeszcze bardziej niż zazwyczaj.
- akcji było dużo. Profesjonalnie zrobionej, efektownej, ale też z takiej gdzie automatycznie załącza się uśmiech na twarzy. Bo jak się nie cieszyć gdy zupełnie opanowany, nieogolony i krwawiący Reese pełen powagi i bez większego wysiłku rozkłada na łopatki cały oddział taktyczny FBI? Kapitalne sceny w budynku i dostanie się do Quinna! A tam jeszcze lepiej. Bo jest widoczna prawdziwa twarz Johna - zimnego profesjonalisty, który potrafi być bezwzględnym pragmatykiem. Gdyby nie pusty magazynek zabiłby Quinna na oczach Harolda. Ta scena była profesjonalnie nakręcona. Przeważnie podczas oglądania serialu wie co się wydarzy, że tutaj czas na coś szokującego i jakiś przewidywalny zwrot akcji. Ale nie tutaj. Pociągnie za spust czy nie pociągnie? Jak to rozwiążą?! Przeżywałem tą scenę razem z bohaterami. I muszę powiedzieć, że scenarzyści nie użyli banalnego rozwiązanie z poddającym się Reesem. Pusty magazynek pokazał jego prawdziwą twarz, ale też złagodził wydźwięk tej sceny i spowodował jeszcze większe zaskoczenie
- w tym odcinku było też symboliczne przejęcie warty. Carter out, Root in. Nie mam pojęcia jaką rolę będzie odgrywała w drużynie i jaki będzie stosunek innych do niej, ale na pewno wprowadzi mnóstwo nowej dynamiki. Pełna ewolucja jest niemożliwa, będzie pewnie coś na boku kręciła w końcu. Ale ogromnie jestem zaintrygowany wizją nadchodzącej wojny i rozwojem relacji Root z Haroldem. Bo ich sceny są pełne napięcia od końca 1 serii i nigdy ich nie mam dość. No i Root Amy Acker z pieskiem wygląda przeuroczo
- kolejny bohater odcinka to Lionel. Lionel, który zawsze był tym piątym kołem, skorumpowanym gliną i wydawałoby się doczepioną na siłę postacią. Przeżył Carter i przez te 3 sezony niesamowicie się zmienił. Jednak i w jego przypadku było pytanie co takiego zrobi. Zabiję Simmonsa? Flashbacki spotęgowały wątpliwości i przez to pojawiła się kolejna niesamowita scena. A jego wyznanie o tym jak Carter zmieniła go w dobrego człowieka to popis aktorski Chapmana. A scena gdy wprowadza Simmonsa na posterunek to mistrzostwo.
- niewątpliwym plusem były też flashbacki. Genialnie nakręcone i rozpisane. Scenariuszowe ten odcinek był na najwyższym poziomie, ale to właśnie te dialogi podczas błysków przeszłości najbardziej się wybijały. Były czymś w rodzaju spowiedzi czy terapii, zajrzeniem w głąb duszy poszczególnych bohaterów, pokazaniem ich stanu psychicznego i tego jak radzą sobie z trudnymi przeżyciami. Cudownie rozpisane i pokazane. Za każdym razem były to rozmowy z postaciami, których nie było widać co potęgowało jeszcze efekt spowiedzi.
- największa wada odcinka? Kolejny 17 grudnia. Zdecydowanie za dużo czasu

---

Odcinek na najwyższym poziomie. Już na początku wiedziałem, że będzie to bardzo dobry odcinek.
Na pewno na pochwałę zasługuję soundtrack. Muzyka z samego początku, potem w budynku z FBI i w końcu na posterunku, jak Lionel wprowadza Simmonsa. Po prostu mistrzostwo.
Był to odcinek poważny, jednak oczywiście scenarzyści wplątali kilka humorystycznych akcentów (rozmowa Root z Lionelem, potem słowa Fusco do Shaw, Root i Shaw).
Gdy Finch przyszedł, jak John trzymał na muszce Quinna, już się bałem, że ten jednak odpuści, ale się zdziwiłem. Dobrze to rozwiązane zostało.
Potem scena Fusco i Simmonsa, a na końcu Simmonsa i Eliasa. Tego drugiego pozycja na pewno się umocni, skoro HR już nie ma.
Oczywiście flashbacki też były na bardzo wysokim poziomie. Najbardziej zdziwił mnie chyba ten Lionela. Kto by pomyślał?
Nadchodzi wojna...