Southern Vampire Mysteries » Zakończone Seriale » True Blood • seriale forumtv.pl

---

O widzę że trzeba kaskę szykować Jak wrażenia z czytania?

---

Tak sobie czytam tą książeczkę (220 strona) i:
1. zastanawiam się
2. dochodzę do wniosku że serial jest dość wierną adaptacją książki.

Ktoś jeszcze czyta?

---

Grom a ktora to dokladnie ksiazke czytasz?
Bo ja troche nie w temacie jestem a chetnie przeczytal bym ksiazke bo serial wciaga

---

"Martwy aż do zmroku" bo ta chyba na razie tylko była przetłumaczona

---

Chyba sie skusze do przeczytania tej ksiazki. Co ciekawe bedzie to moja 3 pzreczytana ksiazka w zyciu (Dwie pierwsze to Star Wars )
Na allegro kosztuje zaledwie 22.90 zl.

---

Kolejny tom w przyszłym tygodniu. Akurat jak skończę czytać Martwego...

---

Jako, że kilka osób na forum przeczytało książke (a przynajmniej tak mi sie wydaje ), więc postanowiłem podzielić sie spostrzeżeniami na jej temat.

Dead Until Dark

Jestem bardzo pozytywnie zaskoczony, czyta się bardzo szybko, jest wciągająca i rozrywkowa. Na plus zaliczam, że znacznie różni się od serialu (a raczej serial od książki).

Bohaterowie serialowi, jak Tara, Laff czy Jason nie są tak rozwinięci albo ich wogóle nie ma. Co jednak minusem nie jest. Ba, w książce mamy Bubbę!

Podobała mi się pierwszoosobowa narracja - Sookie jest zupełnie inna w książce niż w serialu. Jest odważniejsza, sama stawia czoła przeciwnościom. Zdecydowanie bardziej podobało mi się rozwiązanie sprawy morderstw - w serialu dwóch facetów ratowało Sook, a tu sama sobie poradziła.

Bill też wydaje się być inny - w serialu bohaterski i ciepły, a w książce zachowuje się bardziej jak wampir. Za to Eric, którego dużo co prawda nie było, wydał mi się znacznie ciekawszy w DUD, tzn. tajemniczy, intrygujący.

Książka jest też bardziej romansem, co mi raczej nie przeszkadzało.

Minusem wg mnie jest to, że Charlaine Harris nie rozwija scen i nie zagłębia się w psychikę bohaterów. Książka napisana jest prostym, ale fajnym językiem.

Podsumowując, książka mi i plusy i minusy, jednak czyta się ją bardzo szybko i jest ciekawa. 4/6 Zabieram się za drugą część.

---

Chyba zabiorę się za powieści, chociaż chyba zatrzymam się, gdy dotrę do wydarzeń, których nie było jeszcze w serialu. Nie chcę psuć sobie przyjemności z oglądania. Ktoś się orientuje, na jakim etapie jest serial wobec książkowego pierwowzoru?

---

Po namyśle stwierdzam że książka się nie umywa do serialu. HBO odwaliło kawał dobrej roboty aby z pamiętnika słodkiej idiotki zrobić dojrzały serial.

---

Przeczytałem i drugą część. Podobała mi się bardziej niż pierwsza, choć nie obyło się bez rzeczy, które mi sie nie podobały.

Living Dead in Dallas ma w sobie dużo mniej romansu niż pierwsza część. Jest więcej akcji, wampirów i innych stworzeń.

Dalej jest napisana prostym językiem, ale takim inteligentnym i ciekawym. Podobało mi się to, że było naprawde zabawnie.

Co do samej fabuły - w książce wątek główny to wyjazd do Dallas i odkrywanie innego świata wampirów, gdzie mają poważnych przeciwników. W serialu to Maryann. W powieści menada pojawia się tylko na końcu i początku, tak naprawde niewiele wnosząc do fabuły, choć gdyby nie ta końcówka, w której po prostu sobie odeszła (wtf?) zaliczyłbym ją jako duży plus.

W Dallas było świetnie, podobał mi się Godfrey (haha ) i Bractwo Słońca. Poznajemy zmiennokształtną Lune, a nawet wilkołak sie pojawia.

Co do bohaterów - Sama prawie wogóle nie ma. Pojawia się Tara, choć też dużo jej nie jest. Zdziwił mnie brak Arlene, ale to dlatego, że Sookie nie było w barze wogóle. Andy i Portia byli dość 'ważni', szczególnie w końcówce i wiadomość o Billu i nich mnie bardzo zdziwiła.

Co do 'głównej trójcy' - Sookie jest świetna. Naprawde mi się podobała, inteligentna, rezolutna i samodzielna babka. Bill mnie troche denerwuje, jest mi zupełnie obojętny, choć sceny seksu z Sook są bardzo fajne. Za to Eric jest kapitalny - orgia była genialna.

Podsumowując, oceniłbym na 5/6, nie jest to arcydzieło, ale naprawde przyjemnie się czyta.