Bestiariusz » Seriale sci-fi / fantasy » Supernatural • seriale forumtv.pl

---

co oznacza bestariusz?
widziałem to na supernatural.pl ale nigdy o takim czymś nie słyszałem. Czyżby autor sam to sobie wymyślał i wpadło to w oko fanom supernatural ?

---

Nie wiesz co to bestiariusz? to jest spis wszystkich stworzeń, humanoidalne i nie, łącznie z duchami itp. Nigdy pewnie nie grałeś w RPG [takiego normalnego a nie na kompie]. Dla fanów pokemonów, to taki pokedex ze stworkami

Jack, ja mam prośbę nie załączaj zdjęć jako pliki tylko najpierw wrzuć na jakiś serwerek a później weź to pod opisem dawaj, bo ja nie wiem teraz co do którego jest

---

Nie gram w gry RPG pc ani rl i skąd miałem wiedzieć... Oczywiście domyślałem się ale nie wiem skąd nazwa się wzięła ale już wiem. Dzięki Cya możesz dalej się bawić tym swoich pokedexem

---

Witam ! Jeżeli tak was ciekawią te rzeczy (bestiariusz , sprzęt , miejsca i dziennik) to zapraszam na moją stronie http://showstv.pl (stary adres http://shows.xt.pl) macie tam wszystko . Nie martwcie sie jednak bo i tu dodam to wszystko w lepszej jakości i wiecej.Tak więc zapraszam.

---

Postanowiłem szerzej opisać niektóre stwory i wierzenia. Na początek będzie to Wendigo

WENDIGO



W mitologii Algonkinów, Wendigo to złowroga nadprzyrodzona bestia. Zazwyczaj opisywany jest jako olbrzym (7-10 stóp wysokości) który ma serce z lodu, czasami opisywany jest jako postać z lodu. Większość jest chuda i tyczkowata, być może z powodu głodu, jaki nimi kieruje. Są odporni na zimno i mają kontrole nad pogodą. Często pojawiają się w środku burzy śnieżnej i porywają swoje ofiary kiedy pogoda jest najgorsza. Pierwsze relacje podróżników i misjonarzy na temat Wendigo datuje się na 17 wiek. Opisują oni Wendigo bardziej jako wilkołaka, demona czy kanibala. Ostatnio jednak, zostaje kojarzony przez kryptozoologów jako Sasquatch albo Wielka Stopa. Ale są pewne poszlaki, że to tylko podobne stwory.

Wendigo to bestia, który mieszka samotnie w lesie. Zły, żywiący się ludzkim mięsem, zwłaszcza mięsem dzieci. Jednak głód nie otępia Wendigo, daleki jest od bezmyślności, jest zły i przebiegły. Inteligentny jak człowiek z siłą i brutalnością potwora. Wendigo atakują podróżników. Gromadzą w drzewach zapasy ludzkiego mięsa na długie zimy. Niektóre Wendigo są agresywne do tego stopnia, że atakują obozowiczów i domki letniskowe. Jedną z ich ulubionych gier, zabaw jest tak przestraszyć swoją ofiarę, że ta ucieka w las, dzięki temu staje się łatwym celem.

Przypuszcza się, że Wendigo kiedyś był człowiekiem. Inne źródła różnie opisują. Łowca może stać się Wendigo wetdy gdy spotka to w lesie w nocy
Niektórzy mówią, że ludzie ugryzieni przez Wendigo zaczynają pragnąć ludzkiego mięsa i w końcu je zdobywają. Uważa się, że kiedy w przypływie głodu zje się zwłoki ludzkie to człowiek staje się Wendigo. Jedyną możliwością zniszczenia Wendigo roztopienie jego serca. Wendigo są także znani jako „duchy odosobnionych miejsc”.

Dean: Wendigo to indiańskie słowo. Oznacza Zło które się wykształciło. Jest setki lat stare. Kiedyś to byli ludzie, czasem Indianinem, poszukiwaczem przygód, albo górnikiem lub myśliwym.
[...]W srogą zimę facet staje się głodny, odcięty od cywilizacji, pomocy. Staje się kanibalem i zjada innych ludzi ze swojego plemienia lub obozu.

Mocne i słabe strony:
Wendigo znają dobrze swoje środowisko, znaja każdą jaskinię, wzniesienie czy drzewo co robi z nich znakomitych tropicieli, którzy bawią się godzinami swoimi ofiarami nie będąc zauważonym. Często nazywani są „wietrznymi piechurami” (wind walkers) ponieważ wydaje się jakby chodzili w powietrzu, znakomity w podkradaniu się i bardzo szybki. Chociaż są zmora dla ludzi, sprzymierzeni są ze zwierzętami w lesie.

Im Wendigo starszy tym bardziej jest silny. Zyskują siłę przez wezwanie sił zła, leczą rany natychmiastowo, pokonują w chwile duże odległości i nawet mogą wezwać zwierzęta z lasu. Jedną z przerażających mocy Wendigo jest "szaleństwo". Powoduje ono u ofiary straszliwe koszmary. Ofiara staje się obłąkana i ucieka do lasu, nigdy już nie wraca.

Wendigo posiada także i słabe strony. Grupa rdzennych Amerykanów aktywnie poluje na Wendigo. Jednym ze sławnych łowców był Jack Fiddler, Indianin Kri (Cree), który w swoim życiu zabił przynajmniej 14 Wendigo. Jednakże w październiku 1907 roku on i jego syn Joseph zostali skazani za morderstwo. Przyznali się do winy ale bronili się, mówiąc, że ofiary zmieniały się w Wendigo i dlatego były zabijane.

Mówi się, że Wendigo są odporne na większość broni. Jednak każda broń zrobiona ze srebra jest dobra na potwora. Zazwyczaj stwór zostaje zabity poprzez uderzenie srebrną siekierą w jego lodowate serce. Serce musi zostać odcięte a ciało poćwiartowane, serce pochowane w pudełku na świętej ziemi a pozostałe części ciała w jeziorze albo gdzieś gdzie nigdy nie zostaną odnalezione. Sądzono także, że Wendigo można zabić za pomocą ognia, roztapiając jego serce.

Supernatural:
W odcinku o tym samym tytule (Wendigo), przypuszczano, że Wendigo był kiedyś człowiekiem, który przekształcił się w bestie poprzez kanibalizm. Wendigo hibernuje, bierze ludzi do swoich skrytek jako zapasy jedzenia. Wendigo można było zabić tylko za pomocą ognia. Oczywiście bracia Winchester dają sobie z tym radę.

[ Dodano: 2007-01-20, 18:58 ]
Whoman in White (La Llorona)

La Llorona albo „płacząca kobieta” jest szybko rozprzestrzeniająca się historią kojarzoną z Meksykiem i USA. W większości przypadków jest to kobieta opłakująca śmierć swoich dzieci. Legendy przypuszczalnie miały swój początek od Meksykańskiej historii Indiańskiej księżniczki Princess Dona Loveros, która zakochała się w przystojnym meksykańskim arystokracie Don Montescarlos. Mięli dwójkę dzieci, ale arystokrata nie chciał się z nią żenić. Kiedy Don ją opuścił i poślubił inną kobietę, ona oszalała z nienawiści i zabiła (zadźgała) swoje dzieci. Władza znalazła ją gdy spacerowała sobie ulicą, była zapłakana a jej ubrania były pokryte krwią. Została oskarżona o dzieciobójstwo i skazana na śmierć poprzez powieszenia. Od tej pory mówi się, że duch La Llorona włóczy się nocą po kraju w zakrwawionej sukience i opłakuje swoje dzieci. Jeśli znajdzie jakieś dziecko, prawdopodobnie weźmie je ze sobą do piekła, gdzie jej dusza przebywa.
„Kiedy one żyły, ich mężowie byli niewierni. Te kobiety w zasadzie cierpiały na chwilową niepoczytalność, mordując swoje dzieci. Kiedy uświadomiły sobie co zrobiły, odbierały sobie życie. Teraz ich dusze są przeklęte. Wracały z powrotem na drogę, czy rzekę (drogę wodną) i jeśli napotkały niewiernego mężczyznę, zbijały go, a on znikał na zawsze”. – Sam w pilotażowym odcinku

Różne wersje:
Inne historie mówią, że za życia La Llorona była piękną kobietą, troskliwą, kochającą i pełną życia. W końcu poznała i poślubiła bogatego mężczyznę, który obdarowywał ją prezentami, poświęcał dużo uwagi. Urodziła trójkę pięknych dzieci. Zaraz po tym jej mąż zaczął się zmieniać. Powrócił do dawnego życia -alkoholu i kobiet. Prosiła i błagała go aby ponownie stał się kochającym mężem i ojcem ale on nie zważał na to. Pełna pogardy i nienawiści zabiła swoje dzieci. Trzymała je pod wodą w wannie, patrząc jak się szamotały i krzyczały aby przestała, ale ona nie przestała. La Llorona zrobiła to aby zemścić się na mężu. Zdając sobie sprawę co zrobiła, popadła w obłęd. Uciekła z domu krzycząc i lamentując. Więdząc, że straciła wszystko rzuciła się ze skały do wody. Niektórzy wierzą, że umarła z rozpaczy zanim uderzyła o wodę inni, że jej krzyki i lamentowanie można było słyszeć przez dłuższy czas.

Popularna wersja w Las Cruces w Nowym Meksyku mówi, że La Llorona utopiła swoje dzieci w Rio Grande, kiedy zabrakło jej środków na ich utrzymanie. Przy pełni księżyca, opowiadając historię, można usłyszeć płacz blisko rzeki.

W południowym Teksasie, jakkolwiek, historia jest o pięknej dziewczynie która przyciągnęła uwagę syna bogatego mężczyzny pomimo tego, że sama była biedna. Kochankowie potajemnie się pobrali i stworzyli wspólny dom. Mięli dużo dzieci. Niestety, przyszedł taki dzień, kiedy ojciec jej męża oznajmił, że zaaranżował ślub jego syna z biedną kobietą. Oszalała ze złości, jej serce zostało złamane, wzięła dzieci nad rzekę i je utopiła z zemsty na mężu. Kiedy jej mąż dowiedział się o wszystkim, wraz z ludźmi z miasta szukał jej, ale ona popełniła samobójstwo zanim została aresztowana. Poszła do nieba przed oblicze Boga. Bóg się jej zapytał: „Gdzie twoje dzieci?” ona odpowiedziała: „Nie wiem”. Bóg zapytał się trzy razy ona za każdym razem odpowiadała to samo. Bóg zesłał ją na ziemię, karząc szukać dzieci. Zgodnie z ta opowieścią rozsądnie jest unikać La Llorona.

Inna wersja mówi, że historia dzieje się w Meksyku. Zgodnie z tą wersją, mieszkała w Tequila, Jalisco. Poszła do wróżki, ta jej przepowiedziała, że ona i jej dzieci zginą. Tej samej nocy, kiedy spały, potężna burza nawiedziła ich wioskę, rzeka wylała. Dom został porwany przez powódź a jej dzieci zginęły. La Llorona wyruszyła w podróż wzdłuż rzeki odnaleźć swoje dzieci, umarła nigdy ich nie odnajdując.

W zasadzie duch La Llorona jest opisywany jako wysoka, szczupła, piękna kobieta z długimi czarnymi falowanymi włosami. Poślubiona albo uwiedziona przez tutejszego mężczyznę z którym miała kilkoro dzieci. Kobieta czasem nosi imię: Sofia, Linda, Laura lub Maria. Mężczyzna porzuca ją, czasem dla innej kobiety, czasem z innych powodów. Za każdym razem La Llorona decyduje się zamordować swoje dzieci, prawie zawsze topiąc je, aby oszczędzić im życia w nędzy, oswobodzić się od innego mężczyzny. Płacząca, w niektórych opowieściach jej oczodoły są puste. Nosząca białą suknię, przemierza rzeki i zatoki, lamentując i szukając swoich dzieci. Zazwyczaj, La Llorona staje się zjawą. Jej niespokojny duch włóczy się w nocy, płacząc "iO hijos mios!" albo „iAy mis hijos!” (moje dzieci!). Ci, którzy ujrzą albo usłyszą zjawę, naznaczeni są śmiercią.

Siła:
Niektórzy mówią, że zabija wszystkich bez wyjątku mężczyzn, kobiety i dzieci, kogokolwiek kto jest na tyle głupi aby się do niej zbliżyć. Inni zaś mówią, że jest barbarzyńcą i zabija tylko dzieci, krzycząc i wlecząc ich do wodnego grobowca. Częścią legendy jest to, że Ci którzy nie traktują swoich rodzin dobrze, ujrzą ją a ona da im nauczkę.

Podczas gdy większość przypowieści mówi o La Llorona jako „potworze”, niektóre mówią, że dźwiga duży ciężar. Wierzy się, że ten który przeżyje spotkanie z kobietą w bieli, przejmie ten ciężar i że wkrótce będzie tragedia.

Słabości:
Pomimo tego, że mówi się, że kobieta w bieli jest silniejsza niż tradycyjne duchy, posiada nadal te same słabości co zwykłe duchy.

[ Dodano: 2007-01-23, 12:36 ]
Shtriga



W albańskim folklorze Shtriga jest wiedźmą, która w nocy wysysa z człowieka (kiedy on śpi) siły witalne lub krew. Większość jej ofiar to dzieci gdyż ich siły witalne są mocniejsze. Shtriga ucieka zamieniając się w owada. Tylko Shtriga może zwrócić siły witalne, które wzięła , zazwyczaj spluwając do ust. Jeśli ich nie zwróci ofiara będzie coraz bardziej chora aż w końcu umrze.
Słowo Shtriga pochodzi z greckiego Strix – sowa. Odnosi się do rzymskich legend o wampirach, zgodnie z którymi latające demony zazwyczaj przedstawiane są jako nocne ptaki, które żywią się ludzkim mięsem i krwią, przemieniając się w średniowieczu w folklor o czarownicach w kulturze ludowej Włoskiej, Rumuńskiej, Słoweńskiej i Albańskiej.

Nawet w 20 wieku Shtriga była uważana jako główna przyczyna SIDS czyli zespołu nagłej śmierci niemowląt a w średniowieczu myślano że także przyczyną SADS (sudden arrhythmic death syndrome), chociaż jest bardziej prawdopodobne, że ostatnie sprawy przypisywane Shtridze są powodowane przez nadopiekuńczych rodziców duszących swoje dzieci.

Shtriga żyła wśród społeczeństwa na którym żerowała, trudno było ją rozpoznać pomimo wyglądu młodej dziewczyny z białymi włosami. W wielu doniesieniach jednak mówiło się o starej kobiecie.

Ochrona:
W Wielką Sobote, kiedy całe społeczeństwo zbierało się w kościele, krzyż wykonany z kości świni był przybijany do drzwi kościoła, zapobiegając wejścia Shtridze do środka jeśli już znalazła się ona w środku to nie mogła go opuścić, wtedy można było łatwo ją schwytać i zabić gdyż nie mogła przejść przez próg.

Mówiło się, że po wyssaniu krwi ze swoich ofiar, Shtriga szła do lasu i zwracała to. Śledzono ją w nocy mówiło się że zebrana krew chroniła przed dalszymi atakami zwłaszcza srebrne monety unurzane we krwi i noszone jako amulety.

Jak w większości opowieści o wampirach, albańskim (wampirom) okazywano podczas ceremonii w kościele chleb posmarowany czosnkiem, coś czego Shtriga nie mogła zjeść.

---

A dlaczego poprostu nie wejdziesz na http://www.sn-fans.yoyo.pl
i tam znajduje się dział bestiariuszy, który jest cały czas aktualizowany??
A poza tym jest wiele innych interesujących informacji.