Hannibal » Nasze seriale • seriale forumtv.pl

- tak się złożyło, że ten odcinek Hannibala oglądałem zaraz po True Detective przez co jestem pod jeszcze większym wrażeniem tego serialu i ludzi, którzy zafundowali taką ucztę na antenie NBC. Z reguły łatwo można poznać, który serial jest z kablówki, a który z ogólnodostępnej telewizji. Przy Hannibalu granica się zaciera, jest to ewidentnie telewizja jakościowa charakterystyczna dla płatnych stacji gdzie traktuje się widza na poważnie. Tym bardziej boję się o przyszłość serialu bo rating poleciał ostro w dół.
- rzadko mi się zdarza by jakaś brutalna scena mnie zniesmaczyła czy zaszokowała. Nie mam problemów z dużą ilością krwi na ekranie czy przesadnymi scenami gore, ale oglądając pierwszą scenę czułem autentyczny ból. Odchodzenie kolejnych płatów skóry i rozrywanie szwów wyglądało potwornie. Przez co narodziła się szybko więź z ocalałym, kibicowało mu się. I tym bardziej jego los zaskoczył. Wyrwał się z morderczego kolażu, pokonał własne słabości i niemal udało mu się uciec przed napastnikiem. Po czym zabił się skacząc do rzeki. To było dość szokujące rozwiązanie tej długiej ucieczki.
- Will zapunktował u mnie dzisiaj. Dalej siedzi w psychiatryku, ale nie rzuca oskarżeń jak rozgniewane dziecko. Przyjął wyzwanie i ruszył do tańca z Lecterem. Teraz on prowadzi swoją grę. Jego plan jest prosty - doprowadzić do uniewinnienia, żadnej drogi na skróty. Dla tego częściowo przyznaje się do winy przed Alaną i Hannibalem, ale tylko po to by się do niego zbliżyć. Czuję, że ten pojedynek między tą dwójką będzie fascynujący tym bardziej, że plany Lecter są tajemnicą i zapewne cała ta sytuacja dalej go bawi. Przy czym jego zatroskane spojrzenie w stronę Willa było niesamowicie autentyczne.
- Gillian Anderson dalej kradnie sceny ze swoim udziałem. Dalej jej nie rozumiem, nie mam pojęcia co ona wie, co się jej wydaje, że wie i dlaczego robi to co robi. Jej rozmowa z Jackem była absorbująca o tym jak nie chcę się dalej angażować, ale ujęcie na buty było fenomenalne. Pierw w gabinecie Lectera odsuwa się od niego, on się do niej zbliża, po czym to samo ujęcie kamery było w psychiatryku Bedelia kierowała się w stronę Willa. Gdyby nie to pewnie bym podejrzewał, że jej wiara w Willa to jakiś rodzaj gry, ale teraz jestem pewien, że ona autentycznie wierzy w jego niewinność. Dlatego postanawia uciec i robi to w idealnym momencie. Hannibal chciał ją zjeść, ale nie zastał jej w domu. Jedynie prezent pożegnalny, flakonik z jej perfumami, które tak uwielbiał. Czyli w przyszłości nie będzie można zapominać o więzi łączącej tą dwójkę.
- podoba mi się Jack w tym odcinku. Nie żebym pałał do niego sympatią, ale jego przyznanie się do winy i analiza własnych czynów mają w sobie dużo prawdy. W końcu powoli bierze odpowiedzialność, że pchał Willa w paszcze szaleństwa, przeliczył się i teraz musi ponieść konsekwencję. Zarówno służbowe jak i wyrzuty sumienia, które będą go atakować.
- bardzo się ciesze, że Beverly zaczyna odgrywać większą rolę. Jest łącznikiem między Jackem, a Willem. Teraz też na świeżo podejdzie do sprawy Willa. I oby jak najczęściej go odwiedzała.
- w przeciwieństwie do poprzedniego odcinka tym razem ruszono wątek seryjnego mordercy. I jestem zachwycony jak to przedstawiono. Szczególnie rolę Hannibala w tym wszystkim. Pierwszy dociera na miejsce zbrodni i widzi makabryczne dzieło z góry przy czym doznaje swoistego sacrum. Hannibal jest pod ogromnym wrażeniem, kościelna muzyka i chórki podkreślają jego uniesienia i zachwyt. Jest on wrażliwy na piękno i potrafi je dostrzec nawet w czymś tak upiornym. Przy okazji postanawia dokończyć pracę i uczcić przy okazji twórcę. Jednak w pewien sposób skaził on to dzieło co odkrywa Will w swojej wizualizacji. Zabranie pamiątki też nie było przypadkowe. Według Hannibala tamten zasłużył bo go zjeść. I tutaj chyba pierwszy raz pokazano Hannibala w kuchni jak zajmuje się ludzkim mięsem.