dodano 17 lut 2007, o 23:56
Demonologia
Tutaj umieszczę informacje na temat demonów, egzorcyzmów. Jednak w większości będzie dotyczyć demonów, nawiązując do serialu Supernatural.
Czym jest demon?
To nieosobowa nadprzyrodzona moc, którą z czasem zaczęto sobie wyobrażać w postaci złych duchów, które często opisywane są jako siła, która może być wywołana i kontrolowana. Demony nie są zazwyczaj widzialne dla człowieka ani odczuwane przez inne zmysły. W średniowieczu sądzono, że demony mogą podróżować jako niewidzialne istoty ale także mogą przyjmować na zawołanie postać fizycznego ciała. Aby objawić się wśród ludzi muszą opętać ciało człowieka albo zwierzęcia.
Żeby skusić ludzką istotę, demony pozostawają niewidzialne w czasie gdy szepcą kuszącym głosem lub stwarzają okazję do popełnienia grzechu. Uważa się, że współczesne demony karają tych, którzy poddają się kuszeniom poprzez zawładnięcie ich ciałem i używają tego ciała przeciw ofiarom i ich bliskim. Przyczyną częstego opętania demona jest popełnienie ciężkiego przestępstwa takiego jak masowy mord.
Pochodzenie Demonologii
Dużo naukowców przyznaje, że Judo-Chrześcijaństwo zawdzięcza dużo zoroastryzmowi jeśli chodzi o wprowadzenie angeologii i demonologii, takich jak Satan (Ahriman) jako największy wysłannik zła.
Demonologia Hebrajska
Informacja dotyczące demonologii znaleziono w Tanakh. Tanakh opisuje, że istnieją dwie klasy demonów: Se’irim i Shedim. Se’irim to włochate istoty były zazwyczaj ofiarowane na otwartych polach i są opisywane jako Satyro-podobne stwory, które tańczyły na pustkowiu. Shedim były wykorzystywane podczas tajemniczych ceremonii i często są odpowiedzialne za demoniczne opętania.
Demonologia według Nowego Testamentu
W ewangelii według św. Marka, Jezus wypędzał wiele demonów z tych, którzy byli dotknięci różnymi dolegliwościami. W Dziejach Apostolskich grupa żydowskich egzorcystów znanych jako synowie Scevy próbowali wypędzać demony, nie wierząc w Jezusa. Nie udawało im się to i ponosili fatalne konsekwencje. Współczesny Rzymsko-Katolicki Kościół wyraźnie naucza, że anioły i demony są prawdziwymi uosobionymi istotami a nie symbolami
Chrześcijańsko demoniczna mitologia
Nawiązując do chrześcijańskiej mitologii, kiedy Bóg stworzył anioły, zaproponował im tą samą drogę jaką zaproponował ludziom: podążać za nim albo zostać wypędzonym. Niektóre anioły postanowiły wybrać drogę zła. Nie są to upadłe anioły ale są przed-człowieczą (pre-human) jednostką znaną jako demon. Upadłe anioły to anioły dowodzone przez Lucyfera (który stał się znany jako Szatan), które przeciwstawiły się Bogu. Było ich ok. 200 znanych jako Grigori prowadzone przez Semyazza, Azazel i innych anielskich przywódców. Niektóre z nich stały się demonami, które były wywoływane i więzione przez Króla Salomona w mosiężnym naczyniu. Demony Goetia zstępowały na ziemie i żyły z kobietami.
Objawianie się demonów
Najprawdopodobniej demony pojawiają się w atrakcyjnej formie, postaci, że nawet chrześcijanin jest "ogłupiany". Piotr ostrzegał ich „I nic dziwnego. Sam bowiem szatan podaje się za anioła światłości. Nic przeto wielkiego, że i jego słudzy podszywają się pod sprawiedliwość. Ale skończą według swoich uczynków.” (2Kor11:14-15)
W tradycjonalnej czarnej magii, demony miały zazwyczaj dwie formy: przerażającą i miłą (wyzywającą). Wyzywająca forma to zazwyczaj piękna kobieta albo elegancki, przystojny mężczyzna.
Najwyżej w hierarchii stoją demony przyjmujące postać ludzką. Demony przyjmujące postać zwierząt są mniej ważne. Jeszcze mniej ważne są demony przyjmujące postać insektów albo roślin. Najmniej znaczące są demony, które pojawiają się jako przedmioty.
Grigori
Wspomniałem też o Grigori a więc objaśnienie tego pojęcia (wikipedia):
Grigori (zwani też "obserwatorami" z greckiego "egrḗgoroi") to, wg. apokryficznych Ksiąg Henocha, a także Ksiąg Jubileuszu (eng. Book of Jubilees) upadli aniołowie, którzy zostali zesłani na ziemię przez Pana, by opiekowali się ludźmi. Ostatecznie zawiedli oni jednak zaufanie Stwórcy "zadając się" z ludzkimi kobietami [co wg. niektórych interpretacji opisuje Księga Rodzaju (Gen. 6:1-4)]. Wyjawili też ludziom wiele zakazanych przez Boga praktyk (jak np. wyrób broni, czy kosmetyków; magia). Karą za ich występki było zesłanie do Gehenny (Jud 1:6), co oznaczało degradację w anielskiej hierarchii (uznanie iż są równi demonom). Księga Henocha mówi, że owocem związków Grigori z ludzką kobietą byli Nefilim zwani też Gigantami. Zgodnie z tą księgą Grigori jest ok. 200, choć opisuje ona tylko kilku z ich przywódców.
Goetia
Goetia (z gr. "wycie") - słowem tym określa się system magiczny opierający się na przyzywaniu duchów i demonów z piekła do realnego świata by służyły one celom przyzywającego je maga. Tradycja goetii jest bardzo stara, a jej korzenie wywodzone są powszechnie od biblijnego króla Salomona, któremu Bóg miał dać władzę przyzywania i kontroli demonów.
Jakkolwiek sama Biblia na ten temat milczy, wiele śladów takiego wierzenia występuje od starożytności w żydowskich legendach, Talmudzie, pismach Józefa Flawiusza i Koranie. Ponoć Salomon zamknąć miał wszystkie duchy w specjalnym naczyniu które wrzucił do jeziora nieopodal Babilonu. Babilończycy jednak odnaleźli je i myśląc, że zdobyli skarb nieopatrznie otworzyli naczynie wypuszczając duchy. Jedynie Belial (68 duch) skrył się w pustej figurze i zajął się przepowiadaniem przyszłości tym, którzy oddawali mu cześć.
Szczególnie mocno wierzenie to zostało podchwycone przez kabalistów, którzy nie tylko wierzyli, że Salomon mógł przyzywać demony, ale również przypisywali mu autorstwo traktatów magicznych opisujących jak należy to robić. Najsłynniejszą z okultystycznych ksiąg, za autora której uważa się króla Salomona, jest "Goecja" - I księga "Lemegetonu" (często zwanego Małym Kluczem Salomona). Drugą księgą "Lemegetonu" jest "Theurgia Goetia". Jakkolwiek "Goecji" przypisuje się wzmiankowane wcześniej starożytne korzenie, wszystkie zachowane wydania tych ksiąg datuje się najdalej na XVI i XVII w.
Sam system magii opisany w księgach jest niezwykle skomplikowany, podobnie zresztą jak inne systemy magii ceremonialnej z tego czasu. Duchy (jest ich 72) posiadają ścisłą hierarchię, w rytuałach wymaga się spełnienia wielu bardzo konkretnych i niełatwych warunków. Rytuały muszą być odprawiane w bardzo konkretnym miejscu, czasie, z użyciem bardzo konkretnych narzędzi. Dodatkowe warunki dotyczą samego przyzywającego który musi osiągnąć doskonałość by nie paść ofiarą przyzwanych potęg.
"Goecja" doczekała się swego najbardziej znanego wydania w 1904 r. dzięki Aleisterowi Crowleyowi i McGregorowi Mathersowi.
Czym jest demon?
To nieosobowa nadprzyrodzona moc, którą z czasem zaczęto sobie wyobrażać w postaci złych duchów, które często opisywane są jako siła, która może być wywołana i kontrolowana. Demony nie są zazwyczaj widzialne dla człowieka ani odczuwane przez inne zmysły. W średniowieczu sądzono, że demony mogą podróżować jako niewidzialne istoty ale także mogą przyjmować na zawołanie postać fizycznego ciała. Aby objawić się wśród ludzi muszą opętać ciało człowieka albo zwierzęcia.
Żeby skusić ludzką istotę, demony pozostawają niewidzialne w czasie gdy szepcą kuszącym głosem lub stwarzają okazję do popełnienia grzechu. Uważa się, że współczesne demony karają tych, którzy poddają się kuszeniom poprzez zawładnięcie ich ciałem i używają tego ciała przeciw ofiarom i ich bliskim. Przyczyną częstego opętania demona jest popełnienie ciężkiego przestępstwa takiego jak masowy mord.
Pochodzenie Demonologii
Dużo naukowców przyznaje, że Judo-Chrześcijaństwo zawdzięcza dużo zoroastryzmowi jeśli chodzi o wprowadzenie angeologii i demonologii, takich jak Satan (Ahriman) jako największy wysłannik zła.
Demonologia Hebrajska
Informacja dotyczące demonologii znaleziono w Tanakh. Tanakh opisuje, że istnieją dwie klasy demonów: Se’irim i Shedim. Se’irim to włochate istoty były zazwyczaj ofiarowane na otwartych polach i są opisywane jako Satyro-podobne stwory, które tańczyły na pustkowiu. Shedim były wykorzystywane podczas tajemniczych ceremonii i często są odpowiedzialne za demoniczne opętania.
Demonologia według Nowego Testamentu
W ewangelii według św. Marka, Jezus wypędzał wiele demonów z tych, którzy byli dotknięci różnymi dolegliwościami. W Dziejach Apostolskich grupa żydowskich egzorcystów znanych jako synowie Scevy próbowali wypędzać demony, nie wierząc w Jezusa. Nie udawało im się to i ponosili fatalne konsekwencje. Współczesny Rzymsko-Katolicki Kościół wyraźnie naucza, że anioły i demony są prawdziwymi uosobionymi istotami a nie symbolami
Chrześcijańsko demoniczna mitologia
Nawiązując do chrześcijańskiej mitologii, kiedy Bóg stworzył anioły, zaproponował im tą samą drogę jaką zaproponował ludziom: podążać za nim albo zostać wypędzonym. Niektóre anioły postanowiły wybrać drogę zła. Nie są to upadłe anioły ale są przed-człowieczą (pre-human) jednostką znaną jako demon. Upadłe anioły to anioły dowodzone przez Lucyfera (który stał się znany jako Szatan), które przeciwstawiły się Bogu. Było ich ok. 200 znanych jako Grigori prowadzone przez Semyazza, Azazel i innych anielskich przywódców. Niektóre z nich stały się demonami, które były wywoływane i więzione przez Króla Salomona w mosiężnym naczyniu. Demony Goetia zstępowały na ziemie i żyły z kobietami.
Objawianie się demonów
Najprawdopodobniej demony pojawiają się w atrakcyjnej formie, postaci, że nawet chrześcijanin jest "ogłupiany". Piotr ostrzegał ich „I nic dziwnego. Sam bowiem szatan podaje się za anioła światłości. Nic przeto wielkiego, że i jego słudzy podszywają się pod sprawiedliwość. Ale skończą według swoich uczynków.” (2Kor11:14-15)
W tradycjonalnej czarnej magii, demony miały zazwyczaj dwie formy: przerażającą i miłą (wyzywającą). Wyzywająca forma to zazwyczaj piękna kobieta albo elegancki, przystojny mężczyzna.
Najwyżej w hierarchii stoją demony przyjmujące postać ludzką. Demony przyjmujące postać zwierząt są mniej ważne. Jeszcze mniej ważne są demony przyjmujące postać insektów albo roślin. Najmniej znaczące są demony, które pojawiają się jako przedmioty.
Grigori
Wspomniałem też o Grigori a więc objaśnienie tego pojęcia (wikipedia):
Grigori (zwani też "obserwatorami" z greckiego "egrḗgoroi") to, wg. apokryficznych Ksiąg Henocha, a także Ksiąg Jubileuszu (eng. Book of Jubilees) upadli aniołowie, którzy zostali zesłani na ziemię przez Pana, by opiekowali się ludźmi. Ostatecznie zawiedli oni jednak zaufanie Stwórcy "zadając się" z ludzkimi kobietami [co wg. niektórych interpretacji opisuje Księga Rodzaju (Gen. 6:1-4)]. Wyjawili też ludziom wiele zakazanych przez Boga praktyk (jak np. wyrób broni, czy kosmetyków; magia). Karą za ich występki było zesłanie do Gehenny (Jud 1:6), co oznaczało degradację w anielskiej hierarchii (uznanie iż są równi demonom). Księga Henocha mówi, że owocem związków Grigori z ludzką kobietą byli Nefilim zwani też Gigantami. Zgodnie z tą księgą Grigori jest ok. 200, choć opisuje ona tylko kilku z ich przywódców.
Goetia
Goetia (z gr. "wycie") - słowem tym określa się system magiczny opierający się na przyzywaniu duchów i demonów z piekła do realnego świata by służyły one celom przyzywającego je maga. Tradycja goetii jest bardzo stara, a jej korzenie wywodzone są powszechnie od biblijnego króla Salomona, któremu Bóg miał dać władzę przyzywania i kontroli demonów.
Jakkolwiek sama Biblia na ten temat milczy, wiele śladów takiego wierzenia występuje od starożytności w żydowskich legendach, Talmudzie, pismach Józefa Flawiusza i Koranie. Ponoć Salomon zamknąć miał wszystkie duchy w specjalnym naczyniu które wrzucił do jeziora nieopodal Babilonu. Babilończycy jednak odnaleźli je i myśląc, że zdobyli skarb nieopatrznie otworzyli naczynie wypuszczając duchy. Jedynie Belial (68 duch) skrył się w pustej figurze i zajął się przepowiadaniem przyszłości tym, którzy oddawali mu cześć.
Szczególnie mocno wierzenie to zostało podchwycone przez kabalistów, którzy nie tylko wierzyli, że Salomon mógł przyzywać demony, ale również przypisywali mu autorstwo traktatów magicznych opisujących jak należy to robić. Najsłynniejszą z okultystycznych ksiąg, za autora której uważa się króla Salomona, jest "Goecja" - I księga "Lemegetonu" (często zwanego Małym Kluczem Salomona). Drugą księgą "Lemegetonu" jest "Theurgia Goetia". Jakkolwiek "Goecji" przypisuje się wzmiankowane wcześniej starożytne korzenie, wszystkie zachowane wydania tych ksiąg datuje się najdalej na XVI i XVII w.
Sam system magii opisany w księgach jest niezwykle skomplikowany, podobnie zresztą jak inne systemy magii ceremonialnej z tego czasu. Duchy (jest ich 72) posiadają ścisłą hierarchię, w rytuałach wymaga się spełnienia wielu bardzo konkretnych i niełatwych warunków. Rytuały muszą być odprawiane w bardzo konkretnym miejscu, czasie, z użyciem bardzo konkretnych narzędzi. Dodatkowe warunki dotyczą samego przyzywającego który musi osiągnąć doskonałość by nie paść ofiarą przyzwanych potęg.
"Goecja" doczekała się swego najbardziej znanego wydania w 1904 r. dzięki Aleisterowi Crowleyowi i McGregorowi Mathersowi.
Ostatnio edytowano 17 lut 2007, o 23:57 przez wendigo, łącznie edytowano 1 raz
